ମୀରା ଆଉ ମୁଁ ଗୋଟିଏ ଶ୍ରେଣୀରେ ପାଠ ପଢୁଥିଲୁ ।ଏକା ସାଙ୍ଗରେ ଖାଇବା,ଖେଳିବା ,ପାଠ ପଢିବା ଏମିତିକି ଘରକୁ ଫେରିବା ବାଟରେ ତା ଘରେ ତାକୁ ସୁରକ୍ଷିତ ଛାଡ଼ିବା ଦାୟିତ୍ଵ ବି ମୋର ଥିଲା । ସେତେବେଳେ ମୁଁ ବି ନିଜକୁ ବଡିଗାର୍ଡ ଭାବି ଗର୍ବ କରେ । ଏମିତି ଦିନେ ସ୍କୁଲରେ ଖେଳ ପଡିଆରେ ବସିଥାଉ , ମୁଁ ପଚାରୁ ପଚାରୁ ପଚାରିଦେଲି ,”ତୁ ଖାଲି ମୋ ସାଙ୍ଗ ନା ଆଉ କିଛି”? ସେ କହିଲା,”ଆଉ …
ଦିବସ ଯାକ ପ୍ରଣୟର ନିବେଦନ ପରେ ଅବସାନ ଘଟେ ସୁଦୀର୍ଘ ପ୍ରତୀକ୍ଷାର। ଦିଗନ୍ତ ହଂସପୁରେ ଶାୟିତ ସବୁଜ ସୁନ୍ଦରୀର ଉଛ୍ୱସିତ ପ୍ରେମ ନିବେଦନେ ସମ୍ମୋହିତ ହୋଇ ବିଶାଳ ଆକାଶ ତାର ବିସ୍ଫାରିତ ବକ୍ଷ ମେଲି ଦିଗବଳୟେ କରଇ ଆହ୍ୱାନ। ପ୍ରେମନଦୀ ସାଗରରେ ମିଶେ ଦୀର୍ଘପଥ ଦିଗନ୍ତରେ ହଜେ। ଆନନ୍ଦେ ଅଧିରା ହୋଇ ବନାନୀ ସୁନ୍ଦରୀ ଆକାଶର ବହୁଛାୟା ତଳେ ମଜ୍ଜିଯାଏ ଭଙ୍ଗିଳ ନୃତ୍ୟରେ, ପ୍ରିୟତମ ନାଇଦିଏ ନାଲିଆ ଟୋପାଟେ ଅସ୍ତଗାମୀ ସୂର୍ଯ୍ୟକୁ ଲଗାଇ ଟିପରେ ଶାୟିତା ସେ …
What’s the value of these roses, In front of your beauty, Praising your rose like face, Is my foremost duty. 🌹 The way you smile is, Heart warming to me, These roses have no value, For you my honey. 🌹 It’s look like your face, When it blossoms, It’s look like your smile, When this …
Have you ever loved someone, Should I ask you? Let me confess a secret, That I fell in love with you. 🌹 You’ll not understand- dear! What happens, When you depart from – My heart, what happens. 🌹 When you’re not near me, All around, I fill you, To prove my feelings, I confess that …
ଚାଲ କିଛି ଉଷ୍ମତାର କଅଁଳ ଆଞ୍ଚରେ ସେକିଦେବା ଅତୀତର ଅବସାଦ ଯେତେ, ସାଉଁଟିବା ପଡିଥିବା ଭଙ୍ଗା ସ୍ୱପ୍ନସବୁ ନୂଆ କିଛି ରଙ୍ଗ ବୋଳି ଜୀବନର ହାତେ। ଚାଲ ବସି ସଜାଡ଼ିବା ଦରଭଙ୍ଗା ମନ ପ୍ରେମ କଳା ଚାତୁରୀରେ ପ୍ରାଣବନ୍ତ କରି, ପୁଷ୍ପିତ କରିବା ଆସ ସବୁ ଓଠ ଧାର ହସର ବଉଳ ଯେହ୍ନେ ପଡୁଥିବ ଝରି। ଚାଲ ଅଧା କବିତାକୁ ଆଉଥରେ ମେଲି ବାକି କିଛି ଧାଡ଼ି ଯୋଡ଼ି କରିବା ପୂର୍ଣାଙ୍ଗ, ଜିଭତଳେ ଲୁଚିଥିବା ଅପ୍ରକାଶ୍ୟ କଥା …
କବିତାରେ ଆଉ କ’ଣ ଲେଖିବା ବାକି ରହିଲା ? ଯେ ମୁଁ ଲେଖିବି! ଯାହା ଲେଖା ହେବାର କଥା ସବୁ ତ ଲେଖା ହେଲା । ଅମାବାସ୍ୟାର ଆଲିଙ୍ଗନଠୁ ଆରମ୍ଭ କରି ପୂର୍ଣ୍ଣମୀର ଚୁମ୍ବନ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ , ସାଗରର ଯୌବନଠୁ ଆରମ୍ଭକରି ନଦୀର ତୃଷ୍ଣା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ , ନୀଳକଇଁର ଅପେକ୍ଷାଠୁ ଆରମ୍ଭ କରି ଝରାଶେଫାଳୀର ମୋକ୍ଷ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସବୁ ତ ଲେଖା ସରିଲାଣି , ଆଉ କ’ଣ ବା ଲେଖିବି?? ଦୁଃଖ ଦରିଆ ର ଗଭୀରତା ଏଠି …
କବି ହୃଦୟର ଲେଖନୀ ସ୍ପର୍ଶରେ ଶବ୍ଦରେ ଶବ୍ଦକୁ ଛନ୍ଦେ, କବିତା ପ୍ରେମିକା କବି ମାନସରେ ନାଚଇ ତାରୁଣ୍ୟ ଛନ୍ଦେ । ରାତି ପଣତରେ ସପନ ସେ ଆଙ୍କେ ବିଷାଦ ମନେ ଉଲ୍ଲାସ , ମଧୁର ବଂଶୀର ଗୁଞ୍ଜନରେ ଭରେ ହୃଦୟେ ପ୍ରୀତି ଉଛ୍ୱ।ଶ । କବିତା ଜଗାଏ ପ୍ରାଣରେ ସ୍ପନ୍ଦନ ହୋଇ ଆବେଗର ସ୍ୱର , ପୁଣି କେବେ କବି ହୃଦୟକୁ ଛୁଏଁ ଆର୍ତ୍ତ କୋଟି ଯନ୍ତ୍ରଣାର । ସ୍ବପ୍ନ କବିର ମଧୁମୟ ବିଶ୍ୱ କବିତା ଯେ …
କବିତା; ତୁମେ ବୈଶାଖ ମାର୍ତ୍ତଣ୍ଡ ତାପେ ଜ୍ୟେଷ୍ଠର ତୀକ୍ଷ୍ଣ ପ୍ରକାଶେ, ଆଷାଢ଼ ଅମିୟ ଧାରେ ପୁଣି ଶ୍ରାବଣ ତଟିନୀ ତୀରେ । କବିତା; ତୁମେ ଭାଦ୍ରବ ଭାଗ୍ୟର କୋଳେ ଆଶ୍ୱିନ ପୂଜା ପାର୍ବଣେ, କାର୍ତ୍ତିକ ବୋଇତ ମଙ୍ଗେ ମଗୁଶୁର ଶ୍ରୀ’ଙ୍କ ଚରଣେ । କବିତା; ତୁମେ ପୌଷର ପୀୟୂଷ ସ୍ପର୍ଶେ ମାଘର ଶୁଭ୍ର ଶିଶିରେ, ଫଗୁଣର ପ୍ରୀତି ରଙ୍ଗେ ଚୈତ୍ରର ଚିତ୍ରିତ କରେ । ହେ କବିତା ! ପ୍ରତି ଭାବୁକର ଲେଖନୀ ତୀରରେ ଶିକାରଟା ପରା …
ହେ କବିତା ତୁମେ ହୃଦଝରା କେତେ ଅକୁହା ଅସରା କଥା, ଯେତେ ଲେଖୁଥିଲେ ବାକି ରହିଯାଏ ଗହନ ଅନେକ କଥା। (ତୁମେ) ଭାବ ଦିଗନ୍ତରେ ଉଡ଼ି ବୁଲୁଥିବା ଉଲ୍ଲସିତ ପକ୍ଷୀଟିଏ, ମନ ଗହନର ଆଲୋଡନ ତୀରେ ନିରପେକ୍ଷ ସାକ୍ଷୀଟିଏ। (କେବେ) ରୁକ୍ଷ ମଧ୍ୟାହ୍ନର ତପ୍ତ ନିଶ୍ବାସରେ ବୁନ୍ଦା ବୁନ୍ଦା ସ୍ବେଦ ମୁକ୍ତା।। ହେ କବିତା ତୁମେ ….. ଜୀବନର ଯେତେ ଗଳିରେ ମୋଡ଼ରେ ଚମକାଉଥିବା ବେଳ, କେବେ ତୁମେ ତୁଛା ନିରବ ଘୋଷଣା ଅପହଞ୍ଚ କୋଳାହଳ। ଅଣନିଶ୍ବାସୀ …
