ଏଇ ଶୁଣନା ! କେବେ ପାଖକୁ ଆସି ଅପେକ୍ଷାର ଅନ୍ତ ଘଟାଇବ ଯେ ? ଜାଣିଛ, ମନରୁ ମର୍ତ୍ତ୍ୟ ଯାଏଁ ଆତ୍ମାରୁ ଆକାଶ ଯାଏଁ ସଭିଏଁ ପରା ତୁମ ଅପେକ୍ଷାରେ । ଏଠି ଦିବା ଆଲୋକରେ ବି ଅମା ଅନ୍ଧକାରର ଭୟ, ଆଉ ବିସ୍ତୃତ କୋଳାହଳରେ ବି ଏକାନ୍ତତାର ହୁଏ ବିଜୟ । ହଁ, ଏଠି ଫଗୁଣ ଆସେ ରଙ୍ଗ ବି ବରଷେ, ଶ୍ରାବଣ ଆସେ ସଭିଙ୍କ ମନକୁ ହରଷେ । ହେଲେ ମୁଁ କାଇଁ ଭିଜିପାରେନି …
ବିଶ୍ୱାସ ! ହଁ ସେଇ ଟିକକ ପାଇଁ ତ ମୁଁ ଚାହିଁକି ଅଛି ତାଙ୍କୁ, ଆଉ ସେ ବି ବୋଧେ ମୋତେ । କେଜାଣି କାହିଁକି ? ତାଙ୍କୁ ଦେଖିଲେ ହିଁ ତ ସେମିତି ଲାଗୁଛି, ଯେମିତି ବହୁତ୍ କିଛି କହିବାକୁ ଚାହୁଁଛନ୍ତି ମୋତେ, ହେଲେ କହିପାରୁନାହାଁନ୍ତି । ତାଙ୍କର ସେ ନୀରବ ଓଠ, ନିରୀହ ଆଖି, ନିଶ୍ଚଳ ପାପୁଲି.. ସ୍ଥିର ଥାଇ ବି ଭିତରେ ଭିତରେ ଖୁବ୍ ଜୋରରେ ଶବ୍ଦ କରୁଛନ୍ତି ଆଉ ଅନେକ ଭାବନାକୁ …
ନୀଳ ନଭ ପୃଷ୍ଠେ ମେଘର ସ୍ୟାହୀରେଶରତ ଲେଖିଛି ଶ୍ୱେତ ବାର୍ତ୍ତା,ସବୁଜ ପାଟରେ ନଦୀ ଧାରେ ଧାରେକାଶଫୁଲ ଝୁମେ ଟେକି ମଥା। ଶୁଭ୍ର ଚାମରକୁ ଝୁଲାଇ ଝୁଲାଇଖେଳାଏ ସୁଖର ମୃଦୁ ଢେଉ,ପବନ ପଚାରେ ଚୁପ୍ କରି କାନେଏତେ ଖୁସି କହ କାହିଁ ହେଉ। ଭୂମାତା ଖୁସିରେ ସଜେଇ ହେଲାଣିଶୁଭ୍ର ଅଳଙ୍କାରେ ତନୁ ଭରି,ସବୁଜ ଓଢ଼ଣୀ ମଥାପରେ ଢାଙ୍କିଏକାନ୍ତରେ ଲାଜେ ଯାଏ ସରି। ଶୁଭ୍ରବସ୍ତ୍ର ପିନ୍ଧି ପରୀମାନେ ସତେଓହ୍ଲାଇ ଆସି ଏ ମର୍ତ୍ତ୍ୟପୁରେ,ପାରିଜାତ ଛାଡ଼ି ଫସି ଗଲେ ବୋଧେଘାସଫୁଲ ପ୍ରେମ …
ପୁଅ କୁନାକୁ ନେଇ ବାପା ମାଆ ଦେଖିବାକୁ ଯାଇଥାନ୍ତି ଦଶହରା ମାମୁଁ ଘରକୁ। ମାମୁଁ ଘରର ଯେଉଁ ଖୁସି ତାହା କଳ୍ପନା କରିବା ଅସମ୍ଭବ। ଗାଁ ରେ ଅନେକ ସ୍ଥାନରେ ହେଉଥାଏ ମାଆ ଦୁର୍ଗାଙ୍କ ପୂଜା। ଅନେକ ଭିଡ଼, ଅନେକ ଦୋକାନ, ଆଉ ଅନେକ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମରେ ଫାଟି ଉଠୁଥାଏ ସେ ଗାଆଁର ଚତୁର୍ପାଶ୍ୱ। ସର୍ବ ପ୍ରଥମେ ସେମାନେ ଗଲେ ମାଆ ଦୁର୍ଗାଙ୍କ ଦର୍ଶନ ପାଇଁ। ମାଆ ଦୁର୍ଗାଙ୍କୁ ଦେଖି କୁନା ସେଇଠୁ ଦଉଡି ଚାଲିଗଲା। ମାଆ ଯାଇ …
ଚାରୋଟି ସ୍କେଚ୍ (୧) ଧନ୍ୟବାଦ ହାତ ବଢେଇ ଉଠେଇ ଦେଲା ସେ ତଳେ ପଡି ଯାଇଥିବା ଶିଳ୍ପୀଙ୍କୁ । ଶିଳ୍ପୀ ଜଣକ ଉଠିପଡ଼ି ତା’ ଆଗରେ ହାତଯୋଡି ଧନ୍ୟବାଦ ଦେଉଥିଲେ ଯେ ପାର୍ବଣ ରାତିରେ ଦୁର୍ଦ୍ଦାନ୍ତ ଚୋର ପାଖରୁ ତାଙ୍କ ଜୀବନ ବଞ୍ଚେଇଥିବାରୁ । ଝିଅଟି ନିଜ ପର୍ସରୁ ପିପର ସ୍ପ୍ରେ କାଢି ଚୋର ଆଖିରେ ମାରିଥିଲା, ନହେଲେ ଛୁରୀଟି ଆଜି ଭୁଶି ଦେଇଥାନ୍ତା ଶିଳ୍ପୀଙ୍କ ଦେହରେ ! ଶିଳ୍ପୀ ଜଣକ କହିଲେ, “ଯୁଗ ଯାହା ହେଲାଣି …
କାଶ ଫୁଲର ଆୟୁଷ କେତେ …… ମୁଁ ମଲ୍ଲୀ କି ରଜନୀଗନ୍ଧା ଭଳି ଅର୍ଚ୍ଚିତା ନୁହେଁ , ମୁଁ କାଶତଣ୍ଡୀ ,ଅମଉଳା ଫୁଲଟେ। ତଥାପି ଡର ଲାଗେ ସମୟ ର ଅତର୍କିତ ଆକ୍ରମଣକୁ କାଳେ ପୁଣି ବିଚ୍ଛିନ୍ନ କରିଦେବ ମୋତେ, ତୁମ ଠାରୁ ! କାଶ ଫୁଲ ର ଆୟୁଷ ବା କେତେ! ଫେରି ଯିବ ପାର୍ବଣ ଶେଷରେ। ବାହୁଡିବା ପୂର୍ବରୁ ଥରେ ଆସି ଛୁଇଁ ଯାଅ ନା.. ମୋ ସୁନ୍ଦରତାକୁ ମୋ ଶୁଭ୍ରତାକୁ ମୋ ପାଗଳପଣକୁ। …
ସେଦିନ ସାନବୋହୂ କହିଲା ଗଙ୍ଗୋତ୍ରୀଙ୍କୁ , ” ମା , ଏ ବର୍ଷଠାରୁ ମୁଁ ବି ନବରାତ୍ରୀ କରିବି ବଡ଼ ଅପାଙ୍କ ସହ ମିଶି।” ଗଙ୍ଗୋତ୍ରୀ ମୁଣ୍ଡ ଟୁଙ୍ଗାରିଲେ ଚା’ ପିଉ ପିଉ। ବୋହୂ ମାନଙ୍କ ଖୁସିରେ ତାଙ୍କର ଖୁସି। କେବେ କୌଣସିଟାକୁ ମନା କରନ୍ତିନି ସେ। କିନ୍ତୁ ଘରେ କୌଣସି ପୂଜା ପାର୍ବଣ ଆସିଲେ ମନଟା ତାଙ୍କର ଭାରି ଭାରି ହୋଇପଡେ।ଘରେ ଝିଅ ନଥିଲେ କି ପର୍ବ ଯେ ! ସେ ରଜ ହେଉ କି …
ଅସୁର ମରିଲା ପରେ ଦଶରା ପୁରୁଣା ଚିତ୍ର ………….….. ବାଣ ଯେ ବାଣ । ବାଜା ଯେ ବାଜା। ଧୁମ୍ ଧଡାକା, ମସ୍ତାନିଆ ନାଚ। ସଭିଙ୍କ ଚେହେରାରେ ଉଜ୍ବଳ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ମିଶା ଖୁସି। ତାଳରେ ତାଳ ପଡୁଛି,ପାଦ ଉଠୁଛି ,ଅଣ୍ଟା ଦୋହଲୁଛି ରୋଶଣି , ଝୁମରରେ ପ୍ରଶେସନ ଚମଚମ ଚମକୁଛି ମହମହ ଝୁଣା, ଟହଟହ ମନ୍ଦାର ସାଙ୍ଗରେ ବୋତଲ ଗଡୁଛି। କସି ଖାସି ଗଣ୍ଡେ ଆଉ ଦେଶୀ କୁକୁଡା ଦି ଗଣ୍ଡା ନିଖୋଜ ଅଛନ୍ତି। କିଛି ଜଣା …
ଅସୁର ମରିଲା ପରେ ” ଅସୁର ମରିଲା ପରେ କ’ଣ ହେଲା ମା ? “-ପଚାରିଲା କୁନି ଝିଅ ମୋର। ମୁଁ ଚାରି କାନ୍ଥ ଭେଦୀ ଭିନ୍ନ ଆକାଶରେ ବିଚରଣ କରୁଥିବା ମୋ ହୃଦୟ କୁ ଆୟତ୍ତ କରି କହିଲି -” ଅସୁର ମରିଲା ପରେ ସବୁଥର ଈଶ୍ୱର ନଚେତ୍ ଈଶ୍ୱରୀ ଟିଏ ଜନ୍ମ ନିଅନ୍ତି ମା’ ।” ସେ ଆଉ କିଛି ପ୍ରଶ୍ନ ସଜାଡୁ ସଜାଡୁ କହିଲି – ” ରାତି ଅନେକ ହେଲାଣି ମା’ …
ସ୍ୱଚ୍ଛ ତଡାଗର କମଳ ପୃଷ୍ଠରେ ଝଲସେ ତୁମର ଅଳତା ବୋଳା ସେ ପାଦଚିହ୍ନ, ଏଠି ଆବାହନ ମିଛ ହେଉ ପଛେ ତୁମ ଆସିବା ସତ୍ୟ ପ୍ରକୃତି ରାଣୀର ଅଙ୍ଗବଲ୍ଲରୀରେ ଶୋଭା ପାଇଲାଣି ଶିହରଣ। ସର୍ବ ଭୂତରେ ଥାଇ ମଧ୍ୟ ତୁମେ ଖୋଜାପଡ଼ ଶରତର ଶୁଭ୍ର ନଦୀପଠାରେ ମାଆ ହୋଇ ମାୟା ରଚ କେଜାଣି କାହିଁକି ମନ ବୁଦ୍ଧି ବାଟବଣା ହୁଏ ସଂସାରର ବିପରୀତ ଲୁଣା ପବନରେ। ଶକ୍ତି ହୋଇ ରହିଥାଅ ସିନା ଅନ୍ତରେ ଗୋପନେ ଅବଶ ପୌରୁଷ …
