ମୁଖା

ଚାରୋଟି ସ୍କେଚ୍

(୧) ଧନ୍ୟବାଦ 

ହାତ ବଢେଇ ଉଠେଇ ଦେଲା ସେ ତଳେ ପଡି ଯାଇଥିବା ଶିଳ୍ପୀଙ୍କୁ । ଶିଳ୍ପୀ ଜଣକ ଉଠିପଡ଼ି ତା’ ଆଗରେ ହାତଯୋଡି ଧନ୍ୟବାଦ ଦେଉଥିଲେ ଯେ ପାର୍ବଣ ରାତିରେ ଦୁର୍ଦ୍ଦାନ୍ତ ଚୋର ପାଖରୁ ତାଙ୍କ ଜୀବନ ବଞ୍ଚେଇଥିବାରୁ । ଝିଅଟି ନିଜ ପର୍ସରୁ ପିପର ସ୍ପ୍ରେ କାଢି ଚୋର ଆଖିରେ ମାରିଥିଲା, ନହେଲେ ଛୁରୀଟି ଆଜି ଭୁଶି ଦେଇଥାନ୍ତା ଶିଳ୍ପୀଙ୍କ ଦେହରେ ! ଶିଳ୍ପୀ ଜଣକ କହିଲେ, “ଯୁଗ ଯାହା ହେଲାଣି ଲୋକଙ୍କ ଅସଲ ମୁଖା ଚିହ୍ନିବା ଭାରି ମୁସ୍କିଲ୍ !” 

ନିଜ ମୁହଁରୁ ବୁର୍ଖା ଟାକୁ ଉଠେଇ ଝିଅ କହିଲା, “ମୁଁ ତ ଆପଣଙ୍କୁ ତଳୁ ଉଠେଇ ବଞ୍ଚେଇ ଦେଲି । ଧନ୍ୟବାଦ ଦେବା ପରିବର୍ତ୍ତେ ଆପଣ ପୁଣିଥରେ ଆରବର୍ଷକୁ ଆମ ଅଗଣାରେ ମାଟି ନେବାକୁ ଆସିଲେ ଭଦ୍ର ମୁଖା ପିନ୍ଧି କୈାଣସି ଦେବୀର ଅପମାନ କରିବେ ନାହିଁ ।” 

(୨) ମୁକ୍ତି

ଷ୍ଟ୍ରେଚର୍ ଉପରେ ଥିଲା ଅର୍ଧେକ ରୁ ଉର୍ଦ୍ଧ୍ବ ଦଗ୍ଧ ଶରୀରଟିଏ । ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଶରୀର ଉପରେ ଧଳା ଚାଦର ଢଙ୍କା ହେଇଛି । ତଥାପି ଷ୍ଟ୍ରେଚର୍ ରୁ ଝୁଲିପଡିଥିବା ପୋଡ଼ା ହାତ କହି ଦେଉଥିଲା ଆଉ ଏକ ଦେବୀ ବିସର୍ଜନ କଥା । ଅଧା ଜଳା ଅଳତା ବୋଳା ତଳିପାଦ କହୁଥିଲା ଆଜି ଦୁର୍ଗା ଅଷ୍ଟମୀରେ ଝିଅଟି କେତେ ସରାଗରେ ଅଳତା ନାଇଁ ଥିବ ! ଝିଅଟି ବର୍ତ୍ତମାନ ଅସାଢ ନିର୍ଜୀବ । ସମ୍ମୁଖରେ ଯମଦୂତ ଉପସ୍ଥିତ ସ୍ଵର୍ଗାରୋହଣ କରେଇବାକୁ । ସ୍ବର୍ଗ ପ୍ରସ୍ଥାନ ପୂର୍ବରୁ ଦୂତ ପଚାରିଲେ, ଦେବୀ ପରଜନ୍ମରେ କେଉଁ କେଉଁ ସମ୍ପର୍କୀୟଙ୍କ ସହ ଜଡ଼ିତ ରହିବାକୁ ଚାହୁଁଛନ୍ତି । ଆପଣଙ୍କ ନିଷ୍ପତ୍ତିରେ ପୁନଃ ଆପଣ ଜନ୍ମର ସମୟ ନିର୍ଦ୍ଧାରଣ କରାଯିବ । 

ଝିଅଟି କହିଲା, “ଏଇ ସବୁ ମୁଖାଧାରୀଙ୍କ ପାଖରୁ ମୋତେ ମୁକ୍ତି ଦରକାର ।”

(୩) ଅଣ୍ଟି ଛୁରୀ ତଣ୍ଟି କାଟେ

ପଶୁକୁ ଡରୁଥିଲା, ସାପକୁ ବି ଡରୁଥିଲା, ଭୂତ ଭୟରେ ଅନ୍ଧାରକୁ ବି ଡରୁଥିଲା ସେ । କିନ୍ତୁ ସେଦିନ ସବୁ ଭୟ ପାଣି ଫୋଟକା ପରି ମିଳେଇଗଲା ସ୍ନେହା ର ଯେଉଁଦିନ ଆଦିତ୍ୟ ମୁଖାର ଅନାବୃତ ହେଲା । 

ସ୍ବପ୍ନରେ ସୁଦ୍ଧା ଭାବି ନଥିଲା ସ୍ନେହା ବିଶ୍ବାସ ବଦଳେ ଅବିଶ୍ବାସ ମିଳିବ । ସମୟ ସୁଅରେ ଜୀବନ ଯୁଦ୍ଧରେ ଶିକ୍ଷା ପାଇଲା ଯେ ଅଣ୍ଟି ଛୁରୀ ତଣ୍ଟି କାଟେ । ନିଜ ପ୍ରମୋସନ୍ ପାଇଁ ଆଦିତ୍ୟ ନିଜ ସିନିୟର୍ ସହ ମିଶି ଓ୍ବାଇଫ୍ ସ୍ବାପିଙ୍ଗ୍ କଲା । 

(୪) ନାଗୁଣୀ 

ଏଇ ଥରକୁ ମିଶେଇ ଚାରିଥର ହେଇଗଲା । ଆଦ୍ୟାର ଏଥର ଧୈର୍ଯ୍ୟର ବନ୍ଧ ଭାଙ୍ଗିଗଲା । ସବୁଥର ଦେହ ଖରାପ ରେ ପଡ଼ିବେ । ସବୁଥର ବଡ଼ପୁଅ ବୋହୂଙ୍କୁ କର୍ତ୍ତବ୍ୟର ଦ୍ୱାହି ଦେଇ ଡକରା ହେବ । ଆଉ ଯେମିତି ଚେଙ୍ଗା ହେଇ ବେଡ଼ ରୁ ଉଠି ବସିବେ ସେମିତି ପୁଅ ସାମ୍ନାରେ କୁମ୍ଭୀର କାନ୍ଦଣା ଆରମ୍ଭ କରିଦେବେ ଆଉ ନାଗୁଣୀ ଫଣା ର ଫଁ ଫଁ ଫୁତ୍କାର ଶୁଣେଇବା ଆରମ୍ଭ କରିଦିଅନ୍ତି । ସବୁଥର ଆଦ୍ୟା ଶିବଙ୍କ ପରି ବିଷ ପିଇ ଯାଉଥଲା । ଏଥର କିନ୍ତୁ ଆଦ୍ୟା ଉପରେ ସିଂହବାହିନୀ ସବାର ହେଇଛନ୍ତି । କ୍ରୋଧର ଅଗ୍ନିରେ ନାଗୁଣୀର ଅସଲ ମୁଖା ସ୍ବାମୀ ସମ୍ମୁଖରେ ଆଜି ଖୋଲି ରଖିଦେଲା ଆଦ୍ୟା ।